domingo, 19 de xuño de 2016

Entre mulleres

«Débolles a elas o que son e como son. Voto desde as primeiras eleccións democráticas, posto que aínda que non tiña a idade, sempre acompañei a miña avoa mentres viviu a exercer ese dereito fundamental, con ledicia e orgullo, dado que nunca o puidera facer a pesar de ter máis de setenta anos daquela. (...). Así pois, a miña existencia ata agora ten transcorrido entre mulleres, do que me sinto satisfeito, feliz e, sobre todo, agradecido»

19 de junio de 2016. Actualizado a las 05:00 h.




Por circunstancias da vida, practicamente crieime entre mulleres (avoa, nai, madriña e irmá). E iso, dun xeito ou doutro, tivo as súas consecuencias no devir dos tempos, posto que nunha sociedade como a dos anos oitenta podíame considerar un privilexiado nas «tarefas do fogar», termo para min totalmente descoñecido naquel tempo. Ata que cheguei á universidade, máis concretamente a un piso en Santiago compartido exclusivamente por homes.

Non sabía facer nada e así viñeron as consecuencias. Recordo na primeira semana de curso, aló polo anoitecer dun día de outubro de 1985, que tiven a ousadía de querer facer café de pota para todos. Puxen a pota chea de auga ao lume, e inmediatamente boteille un par de culleradas de café moído. Como a auga non tornaba escura -eu o café que vira ata entón era negro- boteille outra cullerada... e outra... e outra... ata acabar co café. E non pasaba nada especial. Pero cando a auga empezou a ferver aquilo medraba, e medraba... e formouse un magma escuro, que primeiro rebordou a pota, logo a cociña de butano, e foi caendo ao chan ata formar unha gran masa espesa. Aquel día aprendín que o café dá moito máis de si do que un pensa, pero tamén a fregar o chan; dúas leccións de tarefas do fogar na mesma xornada. Café non bebemos, mais polo menos tivemos no piso un estupendo aroma durante días.

O vivir entre mulleres tamén ten outros aspectos, cariñosos, entrañables, positivos, tolerantes. De feito débolle a elas o que son e como son. Voto desde as primeiras eleccións democráticas, posto que aínda que non tiña a idade sempre acompañei a miña avoa mentres viviu a exercer ese dereito fundamental, con ledicia e orgullo dado que nunca o puidera facer a pesar de ter máis de setenta anos daquela.

Música e mundo asociativo
Desde que mostrei xa de pequeno interese pola música, as mulleres da miña casa mandáronme primeiro a aprender a tocar a guitarra; logo ao Conservatorio -formo parte da primeira fornada de alumnos que tivo o Conservatorio en Carballo, estudando ao principio nun local da Parroquia, logo no local que está esquina Camiño Novo-Desiderio Varela onde houbo ata hai pouco oficinas bancarias, e máis tarde nas instalacións da Casa da Xuventude, conservando un gran recordo do profesor Orentino, penso que como todos os que fomos seus alumnos-; e xa cando estaba cursando bacharelato no Instituto Alfredo Brañas inicieime no mundo da gaita, o que me marcou musicalmente para o futuro, ata o punto de que a día de hoxe, con moita menos dedicación, continúo tocando no Coro Aires de Bergantiños e nalgunha outra formación tradicional. Como se ve, desde a nenez a música leva formando parte dun xeito importante da miña vida e do meu crecemento como persoa.

Paralelamente á música tamén estiven vinculado sempre ao mundo asociativo. Desde novo integreime na Asociación Xuvenil Fogar da Xuventude. Con eses folgos que dá a xuventude e con ganas de traballar e cambiar o mundo, un grupo de rapaces, dos que algún xa non está entre nós, como o querido Balboa, e outros seguen ao pé do cañón como o meu compadre Xosé María Arán, participamos e contribuímos dentro das nosas posibilidades na dinamización de distintos movementos culturais carballeses, que aló a finais dos anos oitenta eran un referente en toda Galicia. Carballo estaba cheo de asociacións e inquedanzas culturais, sociais e deportivas. E eu gábome de ter participado naquel bulir. Lembro con especial satisfacción, posto que se trataba de agasallar a memoria do amigo Xosé Manuel Eirís, a organización da homenaxe que se lle tributou tras a súa morte no salón de actos do Instituto Alfredo Brañas. Hoxe, con menos tempo pero coas mesmas ilusións, tentamos seguir contribuíndo a que a nosa vila estea activa e viva desde o Padroado Fogar de Bergantiños, un proxecto bonito e participativo que persegue o recoñecemento a persoas e entidades que desde diversos ámbitos contribúen a dignificar a nosa terra e as nosas xentes.

Avogado
E no medio de todo este non parar, compaxinando a profesión de avogado coas miñas afeccións, atopeime coa outra muller da miña vida, a miña muller con maiúsculas. A que aguantou e aguanta estoicamente e con comprensión desde hai xa uns cuantos anos horas de ensaios, de reunións, de ocupacións fóra do traballo, coa que logrei o tesouro máis prezado, o noso fillo. Así pois, a miña existencia ata agora ten transcorrido entre mulleres, do que me sinto satisfeito, feliz e, sobre todo, agradecido a todas elas.

DNI
Pedro Luis Fernández Pombo. Naceu no ano 67. Exerce como avogado aínda que, como curiosidade, estivo a piques de ser filólogo. Como el conta, combina a afección pola música e o mundo asociativo coa súa profesión. Tense definido como «avogado de pobo e gaiteiro». Carballés, ten sido tertuliano de Radio Voz Bergantiños, un dos máis veteranos, ademais de concelleiro socialista no seu día. As palabras que aquí escribe reflicten que é un home familiar. A súa é unha vida activa. Fernández Pombo exerce de avogado dende o despacho Berius, no que comparte oficio con Miguel Ferreiro, edil popular, e Francisco Valiño. 

Fuente: La Voz de Galicia

venres, 10 de xuño de 2016

Una Iglesia a pie de calle

José García Gondar, párroco de la localidad coruñesa de Carballo - FOTOS: ERNESTO AGUDO



Martina Kaplún, técnica en la Fundación Cruz Blanca: Nunca hablamos de trata cuando entramos a los prostíbulos»

 Martina Kaplún lleva cinco años trabajando como educadora social en la Fundación Cruz Blanca, de los hermanos franciscanos. Su trabajo es duro puesto que acompaña a las mujeres que ejercen la prostitución en las calles y los clubes de alterne. El objetivo de los progamas de esta fundación es ofrecer a estas mujeres protección, asistencia sanitaria, viviendas de acogida y programas de formación e inserción laboral para que puedan salir de esa situación de vulnerabilidad. Incluso muchas de ellas son víctimas de la trata de personas, el tercer negocio más lucrativo del mundo, después de la venta de armas y el narcotráfico.

«Es complicado entrar en los prostíbulos. Hay que ser muy diplomático y nunca hablamos de trata porque nos podrían denegar el acceso», comenta esta joven. El año pasado, esta ONG de los Hermanos Franciscanos de la Cruz Blanca, contactó a través de sus unidades móviles a más de 1.000 mujeres, de las cuales 400 recibieron algún tipo de recursos. «Es un proceso largo y lento pero vale la pena», sostiene.


La hermana Paqui Morales

Paqui Morales, Hogar de la Madre: «Los misioneros no se plantean regresar tras el seísmo de Ecuador»

La comunidad religiosa de la hermana Paqui –Siervas del Hogar de la Madre– representa a la perfección la ingente labor misionera de la Iglesia fuera de nuestras fronteras. Estas religiosas, cuyo apostolado se centra en la atención de los jóvenes, atraviesa un momento difícil. El terremoto de 7,8º en la escala de Richter se llevó por delante la escuela que estas religiosas atendían en Playa Prieta (Ecuador). Además murió una sus religiosas y varias personas resultaron heridas, entre ellas, la propia hermana de sangre de Paqui, que también es monja.

«Los misioneros siguen allí en medio del sufrimiento. No se plantean regresar porque saben que son necesarios, que es importante seguir haciendo presente a Cristo», comenta la hermana Paqui que a sus 38 años lleva 15 dedicada a la vida consagrada. Desde entonces, esta comunidad religiosa recoge fondos a través de la web www.hogardelamadre.org para volver a construir el colegio, donde estudian más de 410 niños entre los tres y los 17 años en situación de pobreza extrema.

José García Gondar, párroco de Carballo (La Coruña): «Soy un cura de parroquia para poder estar al lado de la gente»

El padre José García Gondar se describe así mismo con «un cura feliz». «Si tuviera que volver a elegir mi vocación sería otra vez un cura de parroquia para poder estar al lado de la gente. Lo mismo le ocurre a la mayoría de los curas que conozco», comenta el padre José García.
A sus 73 años, el padre José sigue siendo el párroco de la Iglesia San Juan Bautista de Carballo. Acaba de cumplir nada menos que 44 años al frente de esa comunidad cristiana. «Soy como el entrenador Cholo Simeone, reparto el juego», bromea.

Su parroquia tiene una enorme incidencia social y asistencial como la gran mayoría de las 23.000 iglesias que hay en España. Su labor caritativa permite ayudar y acompañar a más de 400 familias, ya que con la crisis económica los recursos estatales de los servicios públicos «han ido a peor». «He sido vicario general de la diócesis pero nunca he dejado de celebrar en la parroquia porque es mi vida. Me siento como en una gran familia», comenta el padre José, que después de media vida consagrada al ministerio sacerdotal acaba de publicar el libro «Soy un cura feliz».

Fuente. ABC

venres, 3 de xuño de 2016

Alfonso Mariño lidera la mejora tecnológica del Oncológico

El centro coruñés renovará su radioterapia con tres equipos nuevos

A Coruña / La Voz, 03 de junio de 2015. Actualizado a las 05:00 h.

El médico carballés Alfonso Mariño, en las instalaciones del Oncolóxico

El Centro Oncológico de Galicia, que atiende a pacientes de A Coruña, Lugo y Ferrol -y del resto de Galicia en aquellas terapias en las que son referencia- cambiará todo el equipamiento de radioterapia el año que viene. De hecho, ya han empezado los preparativos, puesto que se ha cerrado la bomba de cobalto, operativa desde el año 82, para iniciar la preparación del búnker para un nuevo acelerador de última generación, que llegará en el primer trimestre del 2016 y elevará la dotación de las instalaciones a tres equipos. «Es el tiempo que necesitamos para sacar la unidad y preparar el espacio», explica Fernando Cachafeiro, gerente del centro.

Además, también a comienzos de año está previsto actualizar el software del último acelerador, instalado en el 2011, y para finales del 2016 se incorporará un tercer equipo, que sustituirá al que funciona desde el 2001. «Son lo más avanzado que hay en tecnología», indica Alfonso Mariño, jefe de Oncología Radioterápica, que habla de la posibilidad de realizar tratamientos hasta ahora reservados a la máquina más nueva disponible en la actualidad en el centro, y de las ventajas de llevar a cabo tratamientos guiados por imagen que «permiten contrastar sesiones de distintos días», además de aportar mayor precisión en la radiación.

«Los nuevos equipos -añade- permiten no solo ser más precisos, sino dar mayor dosis y los porcentajes de curación aumentan en relación con la radiación». Entre los programas de referencia en Galicia que aplica el Oncológico figura precisamente la radioterapia estereotáxica corporal, basada en esa máxima concentración de alta radiación en tumores pequeños y que el centro ya aplica en pulmón, hígado, vértebras y páncreas. De la importancia de contar con tecnología de alta precisión da idea el hecho de que se administra con el paciente inmovilizado en una especie de colchón con bomba de vacío.

Además, los nuevos equipos «acortan los tiempos de tratamiento», apunta Mariño antes de referirse a las técnicas de intensidad modulada volumétrica que permiten adaptar las dosis. «Un tratamiento que antes llevaba veinte minutos, ahora se pueden hacer en dos, por ejemplo en cabeza y cuello», explica. El tiempo ganado se aplicará a «aumentar la excelencia», añade, ya que se ganará para extremar la exactitud en estudios previos.

4,3 millones de euros
Para decidir la compra de los equipos, que gestiona el Consorcio Galego de Oncoloxía, se reunió una mesa de expertos profesionales, en radioterapia y radiofísica, a fin de de decidir entre las distintas unidades disponibles. Finalmente, fue la firma Varian Medical Systems Ibérica, S.L la que obtuvo el contrato. La inversión total ronda los 4,3 millones de euros e incluye un acelerador extensivo Unique Power en 1T 2016, un acelerador innovador TrueBeam en 4T 2016 y la actualización del acelerador avanzado Clinac DHX existente, lo que le dará prestaciones equivalentes a las de un equipo de la banda innovadora. Sin cuantificar queda el gasto para el sofrware de radioterapia, que se computa conjuntamente en toda Galicia al instalarse en red.

La propia firma se encarga de formar al personal en centros de excelencia y, de hecho, «uno de nuestros físicos estuvo cuatro meses en Houston», explica Mariño para dar idea de la importancia del adiestramiento para el uso de la tecnología. El Oncológico tiene previsto además servir como punto de formación.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...