DON FRANCISCO SUAREZ CALVO, EN XENTE DE AQUI, DE ALA E DE ACOLA.

Programa de entrevistas, en clave persoal, que emitirá BERTV-CANAL 31 a Televisión Local de Bergantiños. Dirixido e presentado por Xosé María Arán. Emitese o venres ás 21 horas e repónse o sábado e lúns ás 12:00 e ás 16´30.

Emisión: 10-06-2011
Don Francisco Suárez Calvo

Nado en Coristanco 1 DE FEBREIRO DE 1949, é Presidente de Cáritas Interparroquial de Bergantiños, tamén foi mestre de primaria e Director do CEIP "A Cristina" de Carballo, ca entrada da ESO foise de profesor para o IES "Monteneme" de Carballo.  Francisco Súarez a parte da docencia tamén é un apaixoado da caza, pero sobre todo da pesca, da que agora pode disfrutar con máis tempo, tamén ocupou cargo nunha Comisión da Federación Nacional de Caza, cando Manuel Andrade Cristobal ostentaba a súa Presidencia.

A solidariedade é o seu método de traballo. O coristanqués Francisco Suárez Calvo leva dez anos ao fronte de Cáritas Interparroquial de Bergantiños, co único obxectivo de erradicar a pobreza na zona. Este veciño compaxinaba o seu labor altruísta coa súa profesión de mestre de secundaria impartindo Xeografía e Historia, no instituto Monte Neme de Carballo, hoxe xa está xubilado. Este organismo promove diversos proxectos, entre os que se atopa o máis recente, o Centro de día en Berdillo, unha realidade en funcionamento. Como responsable da institución católica valora de forma positiva o seu mandato, xa que se dotou á comarca de novas infraestruturas e servizos.

Manifesta que "nesta época de crise que vivimos as cousas son diferentes. Os roupeiros estanse esgotando en moitas cidades, parece mentira, pero a roupa está sendo unha necesidade. Pero non é a única. Existen moitos aspectos nos que podemos axudar e que non están relacionados directamente con algo físico. Hai moita xente que se atopa soa e que precisa de alguén que a acompañe. A soidade é unha das grandes necesidades deste mundo, e aí tamén actuamos nós. De feito, canto máis grandes son as cidades, máis xente soa hai. En parte, a creación do comedor social baseouse niso, xa que se creou coa idea de que a xente que non ten familia poida relacionase con outras persoas, ademais de ofrecer un prato de comida por pouco prezo".

Os servizos de cáritas, como o comedor sobre rodas foron importantes, pero ytamén manifesta que non paran de traballar durante todo o ano. O comedor sobre rodas tamén lles permite chegar ás persoas que, por desgraza, teñen problemas de mobilidade. A carpa solidaria ou o piso de inmigrantes están facendo un gran labor. O banco de alimentos, as axudas que se están prestando a moitos fogares, o traballo da educadora social, que é imprescindible... Son moitas cousas que axudan a acabar coa pobreza na comarca.
Sobre si tense algún problema por ser unha institución da Igrexa, manifesta que "en todas partes imos recibir críticas, pero iso non pode frear o noso traballo. Ao contrario, seguimos facendo cousas, porque o que nos interesa é axudar a todo o que estea pasando por unha mala situación. Cando alguén precisa de nós, non lle preguntamos que crenzas ten, porque non nos importa. Somos unha obra social da Igrexa, nese sentido moi discreta, pero estamos para mellorar a vida das persoas, independentemente da súa condición ou confesión. Axudamos a todo o mundo que se achega ás parroquias".

Cáritas tamén colabora con proxectos internacionais, ten diversos proxectos para colaborar con América do Sur e estanse facendo moitas cousas, "pero nós limitámonos a esta zona. Creo que temos que axudar aos que temos, ao veciño do lado, cando o está pasando mal. A solidariedade tamén é actuar cos que temos cerca". "É importante que continuemos na mesma liña, porque creo que se están facendo as cousas ben. Estamos co centro de día de Berdillo, é un espazo no que as persoas maiores con certa mobilidade poden reunirse e realizar moitas actividades. Creo que o obxectivo debe ser seguir traballando para chegar a onde as Administracións non van".

Sobre si é valorado o seu traballo, manifesta que  haberá de todo. " Á xente que está en Cáritas tampouco lle interesa que a sociedade valore quen fai as cousas, senón o labor que se está levando a cabo polo ben do interesado. Desde o meu punto de vista, como entidade estamos facendo un traballo marabilloso. Os colaboradores, sobre todo son mulleres que non cobran nada, nin contan as horas que se pasan traballando para atopar solucións para a xente que o pasa realmente mal. Cada vez que tentamos sacar dun apuro a algunha persoa sentímonos moi satisfeitos".

.