domingo, 18 de decembro de 2016

Aspaber celebra sus 40 años ratificando su compromiso con la inclusión


La entidad cerró con una fiesta en Carballo la conmemoración de su aniversario




La Voz de Galicia  carballo / la voz 

El broche de oro de los actos del 40º aniversario de Aspaber no pudo ser más brillante. El Pazo da Cultura de Carballo acogió ayer al mediodía el cierre de esta conmemoración con una gala que no solo sirvió para echar la vista atrás, repasar el trabajo realizado durante estos cuatro decenios en favor de las personas con discapacidad psíquica y rendir homenaje a los pioneros. También permitió ratificar la plena vigencia de su compromiso con la inclusión y con unos valores que los propios usuarios de Aspaber se encargaron de mostrar levantando sobre el escenario un árbol construido con ideas como «apoios», «integración», «autononía», «dignidade» y «futuro».


«Se ben hoxe o éxito do proxecto é a integración plena que culmina coa formación e emprego destas persoas, non menos importante foron as dúas etapas previas para darlles visibilidade social e facer valer os seus dereitos como cidadáns», explicó la directora de Aspaber, Dolores Fernández, ante un auditorio lleno, en el que se dieron cita usuarios, familiares, amigos, la directiva actual y los socios fundadores. Estos recibieron un obsequio de manos de los tres usuarios que condujeron la gala y Francisco Costa, actual presidente, pronunció unas palabras de agradecimiento.

En su intervención, Fernández también agradeció la compresión y la buena acogida que la sociedad carballesa siempre ha dispensado a los usuarios de la asociación y recordó que «a condición de persoa non vén dada por se es máis alto ou máis intelixente, senón polo entorno de humanidade
noque vives».


El trabajo desarrollado durante estos 40 años por la entidad se puso de manifiesto, asimismo, en el libro y el documental Fóra de serie elaborados por Manuel Rey y Xosé Bocixa y que fueron presentados en el acto de ayer. «Capaces somos todos, aínda que todos temos dificultades. Trátase de non poñer límites ao noso camiño, de andalo sen medo», explicó Bocixa antes de dar paso a la proyección de su trabajo .


El encargado de cerrar el turno de intervenciones fue el alcalde, Evencio Ferrero, quien aprovechó la ocasión para extender la reivindicación del trabajo de Aspaber al conjunto del municipio. «Cando se fala de Carballo, exemplos como o de Aspaber son os que terían que ocupar horas e horas de espazo na televisión estatal». A continuación, los usuarios de la entidad volvieron a asumir el protagonismo para cerrar la celebración cantando el Cumpleaños feliz y soplando las velas de una gran tarta.

Los alcaldes de otras localidades de la comarca, como el malpicán Eduardo Parga, el coristanqués Amancio Lavandeira y el larachés José Manuel López Varela, y empresarios como Luciano Calvo y José Manuel Iglesias tampoco se quisieron perder la celebración.


venres, 4 de novembro de 2016

CONSTITUIDO O CONSELLO PARROQUIAL DE BERDILLO

O Local Social de Berdillo acolleu hoxe unha xuntanza informativa á que estaban convidados todos os veciños e veciñas, así como integrantes e representantes das asociacións da parroquia para participar no proceso de constitución dos Consellos Parroquiais. A cita, foi a partir das 20.30 horas. 



Despois da presentación por parte do Alcalde de Carballo Evencio Ferrero, unha representante da empresa Deloga (esta empresa é a encargada polo Concello de Carballo para xestionar a constitucións dos Consellos Parroquiais  nas parroquias de Carballo) explicou cal é o obxectivo da creación destes organismos é que a veciñanza adquira un papel cada vez máis activo na toma de decisións, creando deste xeito un sentimento de corresponsabilidade na definición das políticas públicas, así como crear unha canle de comunicación directa co Concello e o goberno municipal.


Para tal fin entre todos os presentes na Asamblea Parroquial (representantes de entidades de Berdillo e veciños a título individual) os que así o quixeron voluntariamente pasaron a formar parte como vocais do Consello Parroquial de Berdillo.


O consello quedou formado do seguinte xeito: 

Presidirá o alcalde o un edil en quen delegue. dezaoito veciños como conselleiros parroquiais (representando as entidades e veciños en nome propio) e catro representantes dos grupos municipales (BNG, PP, PSOE e TEGA) . Tamén elixiuse entre todos o secretario. 




A Asamblea Parroquial tendrá importancia, pero el alcalde o grupos también tendrán capacidad decisoria. En principio, estarán activos durante todo el mandato municipal, ainda que que a asamblea parroquial poderá nombrar oo revocar cargos electos..

luns, 17 de outubro de 2016

Primeros pasos del Instituto de Estudos Bergantiñáns


Imagen:. J. C.

Primeros pasos del Instituto de Estudos Bergantiñáns. Los responsables del Centro Social San Xoán Bautista anunciaron la creación de la entidad el 17 de octubre de 19980


 17/10/2016 05:00

Con el objetivo de recoger, estudiar y difundir la historia, la geografía, la etnografía, la sociología, la lengua, el arte y la cultura en general de la comarca nacía hace ya 18 años el Instituto de Estudos Bergantiñáns. La entidad, que sigue viva en la actualidad y cuyos responsables trabajan estos días en los preparativos de un nuevo cuaderno de la serie Andando por Bergantiños, que recogen en buena medida esos objetivos antes citados, nació por iniciativa del Centro Social San Xoán Bautista y fue presentada de forma oficial el 17 de octubre de 1998 por el director de esta última entidad, Xosé María Arán, su responsable de asuntos económicos, José Regueira, y el párroco José García Gondar.En aquel acto se anunciaba que la entidad estaría dirigida por el sacerdote Xosé Pumar Gándara y que su primera iniciativa sería la puesta en marcha del Concurso de Estudos Bergantiñáns, dotado con un premio de 100.000 pesetas (600 euros).

La Voz de Galicia















xoves, 6 de outubro de 2016

Los consellos parroquiais carballeses avanzan

Celebrada la primera reunión en Ardaña, y y esta noche será el turno de Oza

s. g. carballo / la voz 06/10/2016 05:00

Los consellos parroquiais son un órgano que pretende dar voz, precisamente, a las parroquias, en determinados asuntos de la vida municipal y sobre todo en aquello que les compete. Parece una figura sencilla, y de hecho lo es. Otra cosa es el mecanismo para que se constituyan con todas las garantías. No basta una mera reunión. El trabajo comenzó hace meses y sigue adelante. Acaba de entrar en una nueva fase.

-¿Cuál es la situación actual?
-Tras el trabajo previo en el Fórum, con varias reuniones para que fuesen germinando grupos en cada una de las parroquias (o en la mayor parte posible), acaban de comenzar los encuentros en cada localidad. Ayer por la noche se celebró el primero en Ardaña. En concreto, en la escuela unitaria de Gontade (la licitación del nuevo, al lado de la iglesia, comenzará el lunes), a la que asistieron casi 40 personas. Miembros del equipo técnico que dirige este proceso (la empresa Deloga) y el propio alcalde, Evencio Ferrero, se encargaron de explicar cómo y cuándo podrán elegir a sus representantes, además de solventar dudas. Hoy será el turno de Oza, en el local social y a las 20.30 horas, en un acto abierto a todos los interesados. Y poco a poco irán desfilando por todas las parroquias.

-¿Y si alguien no puede asistir?
-Los avisos paras las reuniones se realizan por domicilios, y el movimiento asociativo también está advertido. En caso de que haya vecinos que deseen acudir a estos encuentros para optar a formar parte de las nuevas entidades, pero no puedan hacerlo, existe un teléfono de contacto para manifestarlo: 608 201 251, y también un correo electrónico: consellosparroquiaiscarballo@gmail, según informan desde el gobierno local. También sirve para solventar dudas.

-¿Cómo estarán compuestos?

-Presidirá el alcalde o un edil. Un vecino es consejero parroquial, y representantes de los grupos municipales, de entidades y de los vecinos tendrán vocales. Al menos, un vecino por cada núcleo o varios de al menos 150 habitantes. Entre todos elegirán a un secretario. La asamblea parroquial tendrá importancia, pero el alcalde o grupos también tendrán capacidad decisoria. En principio, estarán activos durante todo el mandato municipal y se renovarán a los seis meses de las elecciones, aunque la asamblea podrá nombrar o revocar cargos electos.

La Voz de Galicia- Carballo

luns, 22 de agosto de 2016

Alfredo Brañas o el galleguismo tradicionalista

Brañas fue uno de los más destacados regionalistas gallegos desde una perspectiva muy conservadora.


Eduardo Montagut 
22 de Agosto de 2016 





Brañas adoptó una posición contraria al liberalismo, la industrialización, defendiendo la vuelta a una economía organizada en gremios

Alfredo Brañas Menéndez nació en Carballo (A Coruña) en el año 1859 y falleció en Santiago de Compostela en 1900. Brañas fue uno de los más destacados regionalistas gallegos desde una perspectiva muy conservadora, además de periodista, y catedrático de Economía y Hacienda Pública en la Universidad de Santiago de Compostela.

                                Estatua Alfredo Brañas | Carballo | 

Defendió una postura descentralizadora desde posicionamientos católicos y tradicionalistas; de hecho, al final de su vida abrazó la causa carlista, enfriándose mucho el galleguismo por el que siempre había luchado. Participó en los Juegos Florales de Tuy donde pronunciará un discurso en gallego, además de mantener contactos con el catalanismo, llegando a publicar artículos donde comparaba el galleguismo con el catalanismo en “La España Regional” y en “La Reinaxença”. Brañas adoptó una posición contraria al liberalismo, la industrialización, defendiendo la vuelta a una economía organizada en gremios.

Brañas fue concejal en Santiago entre 1890 y 1891. En 1890 participó en la creación de la Asociación Regionalista Gallega, escribiendo en su órgano “La Patria Gallega”. Consiguió integrar en la misma a sectores conservadores de la sociedad de Galicia, como la baja nobleza y el clero. Conectó con estos sectores porque veían en Brañas una alternativa al galleguismo más progresista de Manuel Murguía y de Aureliano Pereira. Pero la AGR desaparecería muy pronto, precisamente por este enfrentamiento ideológico.

A pesar del enfrentamiento entre las dos formas de concebir el galleguismo, Brañas y algunos de sus seguidores acudieron al homenaje a Murguía con motivo de su nombramiento como bibliotecario de la Universidad de Santiago. En ese momento se le encargó a Brañas que redactase las “Bases generales del regionalismo y su aplicación a Galicia”. En esas Bases puede apreciarse la influencia de las Bases de Manresa, documento fundamental del catalanismo, planteando un modelo de descentralización. En el año 1893 participará en el acto de protesta que los regionalistas organizarán contra el traslado de la capitanía general de La Coruña a León. Por esa misma época viajará a Cataluña para participar en los Juegos Florales como miembro del jurado.

Brañas también participó en Galicia del espíritu de la doctrina social de la Iglesia establecida en la Rerum Novarum del papa León XIII, ya que fundó el Círculo Católico de Obreros.

Brañas escribió varias obras. Podemos destacar las siguientes: El regionalismo. Estudio sociológico, histórico y literario, Barcelona, 1889; La Crisis económica en la época presente y la descentralización regional, que fue su discurso de apertura en la Universidad de Santiago en el curso 1892-93, y Las Bases del regionalismo y su aplicación a Galicia.

En su localidad natal se levanta una estatua en su honor.

Fuente: Nueva Tribuna

sábado, 20 de agosto de 2016

“IN MEMORIAN” JAIME RODRIGUEZ ESMORIS



¡ATA SEMPRE COMPAÑEIRO ¡

Hoxe pola mañan recibía a chamada da morte de Jaime por medio da súa muller Teresa.  Aínda que xa iba para dous anos de loita contra a enfermidade do noso querido compañeiro, a ún sentalle como un mazazo a nova do seu pasamento.

Van xa vintesete anos que a nosa actividade laboral nos xuntou nesta etapa das nosas vidas, ainda que nestes últimos nove anos foron especiais e pasamos por momentos laboráis moi bos e outros complicados en relación a nosa actividade sindical.

Sobre a persoa nada que decir, bo amigo e alí estaba para o que un necesitase, que máis se pode pedir.

Como compañeiro na andaina sindical, moitos foron os momentos de traballo, entrega e ilusión.  Sempre co seu ímpetu nervioso e prendendo cigarrillo tras cigarrillo, parecía accionista das tabaqueiras  xa que apenas tragaba o fume e sempre apagaba os cigarrillos a metade…

Como na vida cada quen “conta as cousas como lle foi na feira”, seguro que Jaime cometíu erros como calqueira mortal, pero en todos estes anos que traballamos no mundo sindical xuntos, nunca amosou intereses persoais, sempre buscou poder axudar os compañeiros e compañeiras para mellorar o seu traballo ou a súa situación laboral, sempre bulindolle a cabeza e transmitindolle a un esa fortaleza que animaba nos momentos malos para seguir adiante.

Se a sección sindical da cig en calvo, chegou a tan alta representación na súa historia en calvo, esta claro e así hai que decilo, porque é de xustiza, que foi en gran parte grazas o seu traballo incansable e eu dou fé dilo porque así o vivín.

Quedaranse moitas historias que vivimos no tinteiro por mera discreción hacia compañeiros e compañeiras das innumerables intervencións e xestións realizadas, pero sobre todo a paixón que lle poñía os temas ata que se conqueria o obxetivo, e coma sempre mirando polo ben común e repito sobre todo sin buscar nada a cambio.

Jaime a quen non o coñecera ben engañaba nunha primeira apreciación sobre a súa persoa, parecía transmitir o de unha persoal que nestes temas se lle quedaba algo grande a cousa,  pero abofe que só era eso, xa que é un perfecto estratega, con coñecemento sobre a materia e sobre todo cun don de xentes que engaiolaba.

E curioso, intentaba lembrar algún momento no que chegaramos a ter diferencias serias e como non alguna discusión, que sería norml por outra banda, pero a verdade e que non lembro ningún, durante anos case diariamente falamos do día a día da situación laboral dandolle un repaso a como están as cousas e plantexabamos mil e un proxectos para facer esta e outra cousa pero o curioso e que sempre tiñamos os mesmos pensamentos e ideas, así daba gosto.

Pero sobre todo Jaime agradecerche sempre a túa lealtade, nestes tempos en que moitos e moitas non entenden desto, ti sempre estiveches ahí apoiandome sen fisuras, sen reproches, sen faladorias por detrás, cando as veces o mellor para ti podía ser facer o contrario. Grazas compañeiro por ser ca miña persoa, sempre, honesto e leal.

Pero si nos seus momentos  no mundo sindical e profesional  foi moi hiperactivo, que lección me dou nestes últimos anos desde que comenzou a loitar contra a súa enfermidade, en momentos nos que a un lle daría ganas de meterse na cama e non sair máis dela ou de tirar a toalla, el botaballe valor e ilusión para sair do trance.

Eu teño que recoñecer  a miña debilidade e cobardía, porque cada vez que pasaba o tempo facíaseme máis difícil verte, un non se fai a idea de coñecerte e ver como te ibas consumindo, claro que a todos non nos gusta pasar por este trance e queremos lembrar as persoas que apreciamos como eran cando estaban perfectamente. Pero tamén nos últimos momentos hai que saber  estar…


Vaia pois a miña despedida compañeiro e grazas polo honor de permitirme coñecerte.

domingo, 19 de xuño de 2016

Entre mulleres

«Débolles a elas o que son e como son. Voto desde as primeiras eleccións democráticas, posto que aínda que non tiña a idade, sempre acompañei a miña avoa mentres viviu a exercer ese dereito fundamental, con ledicia e orgullo, dado que nunca o puidera facer a pesar de ter máis de setenta anos daquela. (...). Así pois, a miña existencia ata agora ten transcorrido entre mulleres, do que me sinto satisfeito, feliz e, sobre todo, agradecido»

19 de junio de 2016. Actualizado a las 05:00 h.




Por circunstancias da vida, practicamente crieime entre mulleres (avoa, nai, madriña e irmá). E iso, dun xeito ou doutro, tivo as súas consecuencias no devir dos tempos, posto que nunha sociedade como a dos anos oitenta podíame considerar un privilexiado nas «tarefas do fogar», termo para min totalmente descoñecido naquel tempo. Ata que cheguei á universidade, máis concretamente a un piso en Santiago compartido exclusivamente por homes.

Non sabía facer nada e así viñeron as consecuencias. Recordo na primeira semana de curso, aló polo anoitecer dun día de outubro de 1985, que tiven a ousadía de querer facer café de pota para todos. Puxen a pota chea de auga ao lume, e inmediatamente boteille un par de culleradas de café moído. Como a auga non tornaba escura -eu o café que vira ata entón era negro- boteille outra cullerada... e outra... e outra... ata acabar co café. E non pasaba nada especial. Pero cando a auga empezou a ferver aquilo medraba, e medraba... e formouse un magma escuro, que primeiro rebordou a pota, logo a cociña de butano, e foi caendo ao chan ata formar unha gran masa espesa. Aquel día aprendín que o café dá moito máis de si do que un pensa, pero tamén a fregar o chan; dúas leccións de tarefas do fogar na mesma xornada. Café non bebemos, mais polo menos tivemos no piso un estupendo aroma durante días.

O vivir entre mulleres tamén ten outros aspectos, cariñosos, entrañables, positivos, tolerantes. De feito débolle a elas o que son e como son. Voto desde as primeiras eleccións democráticas, posto que aínda que non tiña a idade sempre acompañei a miña avoa mentres viviu a exercer ese dereito fundamental, con ledicia e orgullo dado que nunca o puidera facer a pesar de ter máis de setenta anos daquela.

Música e mundo asociativo
Desde que mostrei xa de pequeno interese pola música, as mulleres da miña casa mandáronme primeiro a aprender a tocar a guitarra; logo ao Conservatorio -formo parte da primeira fornada de alumnos que tivo o Conservatorio en Carballo, estudando ao principio nun local da Parroquia, logo no local que está esquina Camiño Novo-Desiderio Varela onde houbo ata hai pouco oficinas bancarias, e máis tarde nas instalacións da Casa da Xuventude, conservando un gran recordo do profesor Orentino, penso que como todos os que fomos seus alumnos-; e xa cando estaba cursando bacharelato no Instituto Alfredo Brañas inicieime no mundo da gaita, o que me marcou musicalmente para o futuro, ata o punto de que a día de hoxe, con moita menos dedicación, continúo tocando no Coro Aires de Bergantiños e nalgunha outra formación tradicional. Como se ve, desde a nenez a música leva formando parte dun xeito importante da miña vida e do meu crecemento como persoa.

Paralelamente á música tamén estiven vinculado sempre ao mundo asociativo. Desde novo integreime na Asociación Xuvenil Fogar da Xuventude. Con eses folgos que dá a xuventude e con ganas de traballar e cambiar o mundo, un grupo de rapaces, dos que algún xa non está entre nós, como o querido Balboa, e outros seguen ao pé do cañón como o meu compadre Xosé María Arán, participamos e contribuímos dentro das nosas posibilidades na dinamización de distintos movementos culturais carballeses, que aló a finais dos anos oitenta eran un referente en toda Galicia. Carballo estaba cheo de asociacións e inquedanzas culturais, sociais e deportivas. E eu gábome de ter participado naquel bulir. Lembro con especial satisfacción, posto que se trataba de agasallar a memoria do amigo Xosé Manuel Eirís, a organización da homenaxe que se lle tributou tras a súa morte no salón de actos do Instituto Alfredo Brañas. Hoxe, con menos tempo pero coas mesmas ilusións, tentamos seguir contribuíndo a que a nosa vila estea activa e viva desde o Padroado Fogar de Bergantiños, un proxecto bonito e participativo que persegue o recoñecemento a persoas e entidades que desde diversos ámbitos contribúen a dignificar a nosa terra e as nosas xentes.

Avogado
E no medio de todo este non parar, compaxinando a profesión de avogado coas miñas afeccións, atopeime coa outra muller da miña vida, a miña muller con maiúsculas. A que aguantou e aguanta estoicamente e con comprensión desde hai xa uns cuantos anos horas de ensaios, de reunións, de ocupacións fóra do traballo, coa que logrei o tesouro máis prezado, o noso fillo. Así pois, a miña existencia ata agora ten transcorrido entre mulleres, do que me sinto satisfeito, feliz e, sobre todo, agradecido a todas elas.

DNI
Pedro Luis Fernández Pombo. Naceu no ano 67. Exerce como avogado aínda que, como curiosidade, estivo a piques de ser filólogo. Como el conta, combina a afección pola música e o mundo asociativo coa súa profesión. Tense definido como «avogado de pobo e gaiteiro». Carballés, ten sido tertuliano de Radio Voz Bergantiños, un dos máis veteranos, ademais de concelleiro socialista no seu día. As palabras que aquí escribe reflicten que é un home familiar. A súa é unha vida activa. Fernández Pombo exerce de avogado dende o despacho Berius, no que comparte oficio con Miguel Ferreiro, edil popular, e Francisco Valiño. 

Fuente: La Voz de Galicia

venres, 10 de xuño de 2016

Una Iglesia a pie de calle

José García Gondar, párroco de la localidad coruñesa de Carballo - FOTOS: ERNESTO AGUDO



Martina Kaplún, técnica en la Fundación Cruz Blanca: Nunca hablamos de trata cuando entramos a los prostíbulos»

 Martina Kaplún lleva cinco años trabajando como educadora social en la Fundación Cruz Blanca, de los hermanos franciscanos. Su trabajo es duro puesto que acompaña a las mujeres que ejercen la prostitución en las calles y los clubes de alterne. El objetivo de los progamas de esta fundación es ofrecer a estas mujeres protección, asistencia sanitaria, viviendas de acogida y programas de formación e inserción laboral para que puedan salir de esa situación de vulnerabilidad. Incluso muchas de ellas son víctimas de la trata de personas, el tercer negocio más lucrativo del mundo, después de la venta de armas y el narcotráfico.

«Es complicado entrar en los prostíbulos. Hay que ser muy diplomático y nunca hablamos de trata porque nos podrían denegar el acceso», comenta esta joven. El año pasado, esta ONG de los Hermanos Franciscanos de la Cruz Blanca, contactó a través de sus unidades móviles a más de 1.000 mujeres, de las cuales 400 recibieron algún tipo de recursos. «Es un proceso largo y lento pero vale la pena», sostiene.


La hermana Paqui Morales

Paqui Morales, Hogar de la Madre: «Los misioneros no se plantean regresar tras el seísmo de Ecuador»

La comunidad religiosa de la hermana Paqui –Siervas del Hogar de la Madre– representa a la perfección la ingente labor misionera de la Iglesia fuera de nuestras fronteras. Estas religiosas, cuyo apostolado se centra en la atención de los jóvenes, atraviesa un momento difícil. El terremoto de 7,8º en la escala de Richter se llevó por delante la escuela que estas religiosas atendían en Playa Prieta (Ecuador). Además murió una sus religiosas y varias personas resultaron heridas, entre ellas, la propia hermana de sangre de Paqui, que también es monja.

«Los misioneros siguen allí en medio del sufrimiento. No se plantean regresar porque saben que son necesarios, que es importante seguir haciendo presente a Cristo», comenta la hermana Paqui que a sus 38 años lleva 15 dedicada a la vida consagrada. Desde entonces, esta comunidad religiosa recoge fondos a través de la web www.hogardelamadre.org para volver a construir el colegio, donde estudian más de 410 niños entre los tres y los 17 años en situación de pobreza extrema.

José García Gondar, párroco de Carballo (La Coruña): «Soy un cura de parroquia para poder estar al lado de la gente»

El padre José García Gondar se describe así mismo con «un cura feliz». «Si tuviera que volver a elegir mi vocación sería otra vez un cura de parroquia para poder estar al lado de la gente. Lo mismo le ocurre a la mayoría de los curas que conozco», comenta el padre José García.
A sus 73 años, el padre José sigue siendo el párroco de la Iglesia San Juan Bautista de Carballo. Acaba de cumplir nada menos que 44 años al frente de esa comunidad cristiana. «Soy como el entrenador Cholo Simeone, reparto el juego», bromea.

Su parroquia tiene una enorme incidencia social y asistencial como la gran mayoría de las 23.000 iglesias que hay en España. Su labor caritativa permite ayudar y acompañar a más de 400 familias, ya que con la crisis económica los recursos estatales de los servicios públicos «han ido a peor». «He sido vicario general de la diócesis pero nunca he dejado de celebrar en la parroquia porque es mi vida. Me siento como en una gran familia», comenta el padre José, que después de media vida consagrada al ministerio sacerdotal acaba de publicar el libro «Soy un cura feliz».

Fuente. ABC

venres, 3 de xuño de 2016

Alfonso Mariño lidera la mejora tecnológica del Oncológico

El centro coruñés renovará su radioterapia con tres equipos nuevos

A Coruña / La Voz, 03 de junio de 2015. Actualizado a las 05:00 h.

El médico carballés Alfonso Mariño, en las instalaciones del Oncolóxico

El Centro Oncológico de Galicia, que atiende a pacientes de A Coruña, Lugo y Ferrol -y del resto de Galicia en aquellas terapias en las que son referencia- cambiará todo el equipamiento de radioterapia el año que viene. De hecho, ya han empezado los preparativos, puesto que se ha cerrado la bomba de cobalto, operativa desde el año 82, para iniciar la preparación del búnker para un nuevo acelerador de última generación, que llegará en el primer trimestre del 2016 y elevará la dotación de las instalaciones a tres equipos. «Es el tiempo que necesitamos para sacar la unidad y preparar el espacio», explica Fernando Cachafeiro, gerente del centro.

Además, también a comienzos de año está previsto actualizar el software del último acelerador, instalado en el 2011, y para finales del 2016 se incorporará un tercer equipo, que sustituirá al que funciona desde el 2001. «Son lo más avanzado que hay en tecnología», indica Alfonso Mariño, jefe de Oncología Radioterápica, que habla de la posibilidad de realizar tratamientos hasta ahora reservados a la máquina más nueva disponible en la actualidad en el centro, y de las ventajas de llevar a cabo tratamientos guiados por imagen que «permiten contrastar sesiones de distintos días», además de aportar mayor precisión en la radiación.

«Los nuevos equipos -añade- permiten no solo ser más precisos, sino dar mayor dosis y los porcentajes de curación aumentan en relación con la radiación». Entre los programas de referencia en Galicia que aplica el Oncológico figura precisamente la radioterapia estereotáxica corporal, basada en esa máxima concentración de alta radiación en tumores pequeños y que el centro ya aplica en pulmón, hígado, vértebras y páncreas. De la importancia de contar con tecnología de alta precisión da idea el hecho de que se administra con el paciente inmovilizado en una especie de colchón con bomba de vacío.

Además, los nuevos equipos «acortan los tiempos de tratamiento», apunta Mariño antes de referirse a las técnicas de intensidad modulada volumétrica que permiten adaptar las dosis. «Un tratamiento que antes llevaba veinte minutos, ahora se pueden hacer en dos, por ejemplo en cabeza y cuello», explica. El tiempo ganado se aplicará a «aumentar la excelencia», añade, ya que se ganará para extremar la exactitud en estudios previos.

4,3 millones de euros
Para decidir la compra de los equipos, que gestiona el Consorcio Galego de Oncoloxía, se reunió una mesa de expertos profesionales, en radioterapia y radiofísica, a fin de de decidir entre las distintas unidades disponibles. Finalmente, fue la firma Varian Medical Systems Ibérica, S.L la que obtuvo el contrato. La inversión total ronda los 4,3 millones de euros e incluye un acelerador extensivo Unique Power en 1T 2016, un acelerador innovador TrueBeam en 4T 2016 y la actualización del acelerador avanzado Clinac DHX existente, lo que le dará prestaciones equivalentes a las de un equipo de la banda innovadora. Sin cuantificar queda el gasto para el sofrware de radioterapia, que se computa conjuntamente en toda Galicia al instalarse en red.

La propia firma se encarga de formar al personal en centros de excelencia y, de hecho, «uno de nuestros físicos estuvo cuatro meses en Houston», explica Mariño para dar idea de la importancia del adiestramiento para el uso de la tecnología. El Oncológico tiene previsto además servir como punto de formación.

sábado, 21 de maio de 2016

El jueves se celebró el primero de los encuentros participativos: el segundo será el 26

21 de mayo de 2016. Actualizado a las 05:00 h.

Encuentro, el jueves.

Nuevo lleno en la sala del Fórum. Avanza la constitución de los consellos parroquiais por parte del Concello y, tras la reunión iicial de presentación, anteayer se celebró uno de los dos encuentros participativos previstos para este mes (el otro será el 26). Se trabajó en el diagnóstico de la situación de cada parroquia y en la identificación de las personas que integrarán el grupo impulsor de estos consellos, que recibirá formación en junio.


xoves, 19 de maio de 2016

Avanza la constitución de los consellos parroquiais en Carballo

El jueves se celebró el primero de los encuentros participativos: el segundo será el 26

21 de mayo de 2016. Actualizado a las 05:00 h.

Encuentro, el jueves.


Nuevo lleno en la sala del Fórum. Avanza la constitución de los consellos parroquiais por parte del Concello y, tras la reunión iicial de presentación, anteayer se celebró uno de los dos encuentros participativos previstos para este mes (el otro será el 26). Se trabajó en el diagnóstico de la situación de cada parroquia y en la identificación de las personas que integrarán el grupo impulsor de estos consellos, que recibirá formación en junio.


venres, 6 de maio de 2016

O Fórum encheuse de veciños e veciñas interesados na posta en marcha dos Consellos Parroquiais: novos mecanismos de participación cidadá


Cheo ata arriba de veciños e veciñas. Así estaba o xoves 5 de maio o auditorio do Fórum Carballo para presentar o proceso de creación, impulso e dinamización dos Consellos Parroquiais do Concello de Carballo, un mecanismo recollido no Regulamento de Partipacion Cidadá pensado como un órgano de consulta, información, control e elaboración de propostas para a xestión municipal. Estes mecanismos permiten e impulsan a nivel parroquial a participación da veciñanza, colectivos e entidades. O Alcalde de Carballo, Evencio Ferrero e un representante de Deloga, entidade que se encargará de supervisar a posta en marcha dos consellos parroquiais, foron os encargados de debullar os detalles da iniciativa, que comezará co desenvolvemento das primeiras reunións cos veciños e veciñas en próximos días.

Ábrese unha nova canle de comunicación co Concello

En última instancia, a participación ten como obxectivo mellorar a calidade de vida dos veciños e veciñas das parroquias

Tanto Ferrero como Deloga quixeron resaltar que os Consellos parroquias serán órganos "apolíticos" nos que prime o "ben común" e pensados como unha "nova canle de comunicación co Concello". Servirán para coñecer máis de preto as necesidades e as demandas da veciñanza, trasladando as achegas das parroquias do rural. Á súa vez facilitarán o acceso a máis e mellor información sobre as decisións tomadas polo Concello, coa arela de mellorar a transparencia e a eficacia da xestión municipal.

Durante a xuntanza tamén se subliñou que Carballo "conta con 17 realidades diferentes", ademais de ser un municipo de moitos habitantes, coa complexidade de goberno que esta circunstancia supón. Por iso, os consellos están pensados tamén para "mellorar a calidade de vida dos veciños e veciñas". E esa mellora na calidade pode referirse tanto ao patrimonio material como inmaterial da veciñanza; tanto á realización de obras e á mellora da eficacia nos servizos, como ao mantemento do tecido cultural, artístico e asociativo de cada parroquia.

Pasos para a creación dos Consellos Parroquiais
Na foto o Alcalde e un representante de Deloga,

Ao longo do mes de maio, técnicos de Deloga manterán dous encontros participativos con todos os veciños e veciñas das parroquias que estean interesados en asistir. O obxectivo será o de coñecer a situación actual das parroquias de Carballo. Tamén se farán os primeiros contactos cos representantes da veciñanza que estean interesados en formar parte dos Consellos parroquiais. Logo, celebraranse tres sesións de carácter práctico e formativas, coas que facilitar a futura xestión dos consellos. Está previsto que esta fase do proceso teña lugar durante o mes de xuño.

Por último, espérase que despois do verán, nos meses de setembro ou outubro, podan arrincar e xa estean constituídos os novos consellos creados en cada parroquia, coas primeiras reunións supervisadas polos técnicos para logo funcionar con independencia nas seguintes xuntanzas. Trátase dun proceso completamente voluntario, polo que o novo organismo crearase nas parroquias nas que os veciños e veciñas teñan interese en participar, podendo haber algunha na que non chegue a constituírse. En todo caso, a porta sempre estará aberta para que se cree o organismo en calquera momento no futuro.

Cómo participar?
Quen non se achegaran esta semana ao Fórum para participar na xuntanza, tamén poden implicarse no proceso en calquera momento:
§  Contactando con Secretaría de Alcaldía no teléfono 981 704 700 ou ben acudindo en persoa á Casa do Concello.
§  A través da ficha de inscrición e dos formularios que estarán dispoñibles en breve no web municipal.


Carballo é cousa de todos! Participa!

mércores, 4 de maio de 2016

La Dulcería Vella cumple cien años, pero puede que no le queden más

El obrador enfermó y, aunque se recupera, hay serias dudas sobre el futuro de un comercio emblemático

Carballo / La Voz, 04 de mayo de 2016. Actualizado a las 05:00 h.

s. g. Carmiña Pena, en una imagen tomada hace tres meses y medio.


«De momento, aínda vai estar así un tempo», explicaba ayer María del Carmen Pena Pombo, Carmiña, detrás el mostrador de la Dulcería Vella. Así significa cerrada, sin sus creaciones artesanas tan logradas que le han dado fama no ya carballesa o provincial, sino gallega, y con muchos ecos en el resto del país. Y un tempo es unos cuantos días o semanas más. O mucho más. Este local es uno de los más emblemáticos de Carballo. El mayor, incluso. Nadie lo discutiría. Pero la enfermedad del maestro obrador, Maximino, el hermano de Carmiña, el mago que maneja productos de máxima calidad (una de las claves) con sus recetas secretas, ha obligado a clausurar el negocio desde hace algo más de un mes. Por fortuna, y pese al susto, se ha recuperado bien, pero eso no exime de que vaya a afrontar de nuevo la dureza del horno, particularmente la respiratoria, mucho más tras una intervención y a una edad que ya roza los 80 años. En todo caso, son cuestiones familiares que serán dilucidadas en el seno de la familia, pero todo apunta a que sus cakes, almendrados, palmeras o bizcochos no tienen el futuro asegurado. Tal vez más adelante, si otra persona se animara a tomar el relevo, o si los dueños lo quisieran ceder, pero esto entra ya en el ámbito de la especulación. Ayer, hablando con unos y con otros, las posibilidades quedaban abiertas.

Inquietud
Mientras, son muchos los vecinos que preguntan por el estado de Mino, como lo conocen los allegados, o por el propio local. Son más los que pasan por delante del escaparate y lo ven vacío. La preocupación por el cierre ha llegado incluso a las redes sociales, perfecto contrapunto para un local que alimenta el pasado. En su actual ubicación ha cumplido ya 62 años. Pero antes estaba justo en frente. Ocupaba el extremo de la calle Coruña, y fue necesario derribarlo para darle salida hacia Martín Herrera. Donde está ahora había un pequeño parque, y ahí se levantó el local, justo al lado de la iglesia- Empezó la segunda parte de la historia, la que le ha dado más fama, aunque manteniendo la esencia de siempre. Lo paradójico del caso es que este año cumple justo 100 años.

Es complejo manejar las fechas tras tantos lustros, pero ese es el dato que maneja Ricardo Vilas, fruto de sus indagaciones, en las que tuvo un papel importante la memoria de Severino Mariño, otro de los grandes del comercio carballés, que no lleva tanto atendiendo al público con sus chocolates, pero casi. Según estos cálculos, el inicio fue en 1916. Ahí trabajaba Maximino, padre de Carmiña y de Mino, natural de la parroquia de Artes y que se casaría con una vecina de la zona de O Bosque, en Carballo. Empezó con 9 años en la confitería, que regentaban unos vecinos de Santiago, y con el tiempo acabó cogiendo las riendas y se hizo con el traspaso. Con el tiempo iría endulzando la vida de Carballo, manteniendo las señas de identidad (el mostrador, las alacenas, la hoja en la que se anotan los precios de los productos...), una filosofía que le llevó a ganar fama y a incrementar las ventas. La botellas que se ven son un guiño a una época ya pasada, cuando al fondo había una taberna. Además de comprar, a la Dulcería se va a ver y a hablar. Estos días también se habla, pero para saber de Mino y del futuro de la institución. Ambas cosas van ligadas.

historia de carballo

xoves, 14 de abril de 2016

CUAL ES EL MEJOR ATUN

El experto en conservas Aleix Clavera cata a ciegas nueve marcas de atún en aceite, alaba las más logradas y castiga sin piedad a las peores.


Aleix Clavera pertenece a una familia dedicada a la venta de conservas desde hace 75 años. Trabaja en la tienda La Ribera, una de las tiendas de comida más emblemáticas de Barcelona, y tiene el paladar entrenado desde pequeño para distinguir una lata suculenta de una mediocre.

Él es el experto que elegimos para que nos iluminara por la senda del buen atún en aceite. Clavera cató nueve marcas -ninguna blanca- de este pescado, desde Isabel hasta Calvo pasando por Ortiz, El Consorcio o Albo. Dio puntuaciones muy dispares, y algunas hasta le recordaron a la comida para gatos. Si quieres conocer su valoración, mira el vídeo.



mércores, 13 de abril de 2016

Un carballés, entre los cien ejecutivos españoles con mayor proyección. Federico Ávila

Federico Ávila es ingeniero de telecomunicaciones y diplomado en empresariales: trabaja en Isolux

Carballo / La Voz, 13 de abril de 2016. Actualizado a las 07:35 h.




Federico Ávila Álvarez es Ficos para familiares, amigos, vecinos. Como su padre, abuelo y bisabuelo. Es ingeniero de telecomunicaciones y diplomado en Empresariales, y en los últimos cuatro años largos (desde octubre del 2011) ha estado viviendo y trabajando en Texas. En concreto, en la capital, Austin, como responsable de la filial norteamericana de Isolux Ingeniería, del grupo Isolux Corsán, en el que trabaja desde el 2007. Estos años se los ha pasado desplazándose por todo el país. Pero la distancia es más llevadera al estar con la familia. En su caso, con su mujer, una médico alergóloga natural de Zaragoza, y sus cinco hijos. La mayor tiene diez años. El más pequeño, el único que nació en Estados Unidos, tiene 6 meses.

Su familia sigue en Texas, pero Ficos está en Madrid desde hace apenas dos meses, La empresa lo ha destinado a España como director general de las áreas corporativas del grupo, que incluye recursos humanos, sistemas y comunicaciones, servicios generales, compras, control de costes o administración corporativa. Ellos llegarán cuando los niños acaben el colegio, para empezar el curso ya en España.

El traslado ha coincidido con la publicación de su nombre como uno de los cien ejecutivos jóvenes (hasta 40 años) con mayor proyección, al lado de responsables de empresas como Facebook, Google o El Corte Inglés, o de apellidos de los más lustrosos de las grandes empresas históricas españolas. Ávila aparece en el número 49, en un análisis elaborado por el prestigioso Instituto Choiseul, que cada año elabora el listado de los mayores talentos en Francia, y que por primera vez salta a España. Analiza 17 sectores y se basa en 125 características de cada candidato, que se resumen en cinco grupos: aptitudes, trayectoria profesional, la influencia que ejerce, la reputación social y su capacidad de liderazgo. Ávila señala que es un «orgullo» aparecer en esa lista. Pero lo matiza: «Lo de los ránkings tampoco me gusta mucho, no le doy excesiva importancia. Aunque ahí hay gente de mucho nombre y yo soy una persona de una familia normal de Carballo».

La experiencia americana se ha quedado atrás. «Ha sido muy positiva, he trabajado en un mercado apasionante, con muchas oportunidades, ha sido muy interesante y enriquecedor desde el punto de vista personal y vital», explica.

«Lo más complicado» ha sido estar lejos de las dos familias, la propia y la de la mujer, sobre todo en determinadas circunstancias en la que se «echaba en falta estar cerca». En compensación, los siete (hasta hace poco, los seis) han sido una piña. También le ha gustado «conocer otra cultura, abrir la mente, e incluso sentirte inmigrante, no eres americano. No he notado diferencia de trato -aclara-, no tengo queja y con nosotros se han portado muy bien, pero sabes cómo es adaptarte a un país que no es el tuyo. Los pequeños lo ha llevado de maravilla. Entre ellos hablan inglés y el regreso a España les va a costar. Federico confía en que tras el largo verano se vayan adaptando cada vez mejor. En España se van a perder el apasionante año electoral de Estados Unidos. «Trump no va a salir», asegura. Cree que su irrupción es algo similar a lo que ha pasado en algunos países europeos, y ve a Hillary Clinton con más posibilidades.

Federico Ávila dice que, de lo que más le gusta de Estados Unidos, es que «la gente respeta las normas, la Justicia funciona y se reconoce al que triunfa. En España hay más calidad de vida, pero allí la vida es más cómoda, sobre todo por los horarios». De Carballo, añade, ha presumido siempre. «Aquí la calidad de vida es excepcional. El tamaño y las distancias son perfectas». Puestos a buscar un pero, la humedad: prefiere un clima algo más seco.

domingo, 3 de abril de 2016

El Padroado Fogar galardona el arraigo y el servicio a la comunidad


Por primera vez, tres candidatos compartirán un premio, el de Bergantiñán do Ano

Carballo / La Voz, 03 de abril de 2016. Actualizado a las 05:00 h.



.La votación de los Premios del Padroado se prolongó casi dos horas.

Un total de 42 entidades la comarca de Bergantiños (40 presencialmente y dos por correo) decidieron ayer con sus votos los Premios Carballés, Bergantiñán y Galego do Ano del Padroado Fogar de Bergantiños. En la primera categoría, el galardón fue a parar a Chocolates Mariño, empresa ubicada en Carballo desde el año 1927 y una de las pocas que todavía hoy sigue haciendo -además de velas de cera- el chocolate de forma artesana, un manjar que ha alimentado a muchas generaciones.

Concurrían a esta categoría Escola Basket Xiria, FIOT, Escola Lubiáns Hockey, Xosé Ramón Freixeiro Mato y la científica y licenciada en Farmacia Karina Pombo, natural de Ardaña. Siguiendo lo estipulado en los estatutos de estos premios, fue precisa una segunda ronda de votos para decidir entre los dos nominados con más puntuación: Karina y Chocolates Mariño.

En el Premio Bergantiñán do Ano se dio una situación inédita hasta ahora. Llegar a acabar la cuarta ronda de votaciones sin una distinción porcentual de votos entre tres candidatos que cumpliese con lo fijado en los estatutos: fueron las nominaciones del profesor y escritor malpicán Xelucho Abella, de la entidad ambiental Senda Nova y de las juntas locales contra el cáncer de Bergantiños. En las dos primeras rondas se cayeron Peña Royal de Caión y Xesús San Luis Romero, pero después siguió estando muy reñido. Contemplan los estatutos que dos personas o entidades sí pueden compartir un premio, pero no tres, aunque la organización, según lo hablado, fue partidaria de dar voz a las entidades votantes presentes en el salón parroquial, que de forma totalmente unánime decidieron que Xelucho Abella, las juntas locales del AECC y Senda Nova sí compartan el premio. Nunca antes se había dado esta situación. Así lo había explicado Pedro Luis Fernández Pombo al comienzo de la reunión, pero siempre llega un momento que cambia la historia. Llegó ayer. 

Donde sí que no hizo falta más que una votación fue en el caso de dilucidar el premio al Galego do Ano. Estaban nominados el equipo de trasplantes del Chuac, la deportista Verónica Boquete, el humorista David Amor y el equipo de rescate aéreo de Salvamento Marítimo. Fue el equipo de trasplantes del centro hospitalario el que se llevó la mayoría de los votos (31 de los 42 emitidos), cumpliendo los requisitos contemplados en los estatutos para no ser precisa una segunda ronda.

Las entidades que ayer votaron reconocieron, así pues, el arraigo a un lugar y a un proceder, como es el caso de Chocolates Mariño, pero también el servicio a la comunidad (AECC y trasplantes) y la promoción y defensa de lo propio (casos de Abella y Senda Nova).

Los galardonados, en detalle

Carballés do Ano. Chocolates Mariño. Acumula 90 años de tradición en Carballo. Fundada en 1927 por José Mariño Pensado. Hoy, sigue bajo la batuta de su hijo, Severino Mariño, y de su familia.

Bergantiñán do Ano. Juntas locales de Bergantiños de la AECC. Las juntas locales de la comarca vienen desarrollando un gran trabajo de concienciación, ayuda y recaudación de fondos para la investigación y tratamiento del cáncer.

Bergantiñán do Ano. Xelucho Abella. Natural de Malpica. Profesor de filosofía durante muchos años. Escritor de literatura infantil. Ya retirado de la docencia, sigue siendo un referente.

Bergantiñán do Ano. Senda Nova. Asociación sin ánimo de lucro, radicada en Bergantiños, aunque con socios de otros puntos, y dedicada a la protección y puesta en valor del patrimonio ambiental y paisajístico.

Galego do Ano. Equipo de trasplantes del Chuac. Un referente en la asistencia sanitaria pública. Antón Fernández es el coordinador de este grupo de profesionales.

sábado, 2 de abril de 2016

ELEXIDO O CARBALLES, BERGANTIÑAN E GALEGO DO ANO 2015




    No día de Hoxe celebrouse a elección dos galardóns de Carballés, Bergantiñan e Galego do ano 2015.
    As Asociacións determinaron conceder os galardóns a:




     CARBALLES DO ANO:
    CHOCOLATES MARIÑO
    Fundada no ano 1927 por D. José Mariño Pensado, é unha das poucas empresas en toda España que continúa a día de hoxe co proceso de elaboración tradicional do chocolate. Enfronte á Casa do Concello de Carballo, Chocolates Mariño, tras noventa anos de tradición, segue elaborando un excelente chocolate baixo a batuta do fillo do fundador, D. Severino Mariño e a súa familia. E non hai que esquecer que tamén seguen a producir velas de cera.

    BERGANTIÑAN DO ANO
    XERMÁN ROXELIO (XELUCHO), ABELLA CHOUCIÑO
    Natural de Malpica de Bergantiños, é licenciado en teoloxía, filosofía e ciencias da educación. Dou clase de filosofía a moitos mozos de mozas da Comarca de Bergantiños. É escritor de literatura infantil e libros relacionados coa comarca, entre outros “Gundar e o cabalo de oito patas”, “A cidade maldita”, “A ermida do diaño”, ou “As aventuras de Pelusa”, libro reeditado hai dous anos. Tamén publicou unha guía turística de Malpica. Alonxado da docencia e da escritura, continúa a ser un referente no ensino e na cultura da nosa Comarca.


    ASOCIACIONS DE LOITA CONTRA O CANCRO DE BERGANTIÑOS
    As Xuntas Locais da Asociación Española Contra o Cancro, veñen desenvolvendo desde hai anos na nosa Comarca unha gran labor social de concienciación, axuda e recadación de fondos para a investigación e tratamento das enfermidades de cancro.

    ASOCIACION AMBIENTAL SENDA NOVA
    É unha entidade sen ánimo de lucro composta duns 40 socios, principalmente das comarcas de Bergantiños e Soneira. Ten como obxectivos principais a protección e posta en valor do patrimonio ambiental, cultural e paisaxístico, sobre todo destas comarcas. Deste xeito, véñense levando a cabo diversos proxectos de posta en valor do noso patrimonio.

    GALEGO DO ANO:
    EQUIPO DE TRANSPLANTES DO CHUAC (COMPLEXO HOSTITALARIO UNIVERSITARIO A CORUÑA)
    O Equipo de Trasplantes do CHUAC bateu en 2015 o seu propio récord de transplantes, destacando o incremento nos transplantes de pulmón. A solidariedade dos doantes, así como o gran traballo médico do equipo, do que é coordinador Antón Fernández, converten nun referente da asistencia sanitaria pública a este grupo de profesionais.




LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...